Նապաստակը ցավից լաց էր լինում։ Մուկը մոտեցավ և հարցրեց։
-ինչդ է ցավում
-երեխաները կանգնել էին ոտքիս – պատասխանեց նապաստակը։
Մուկը որոշեց դեղ բերել։ Երբ մուկը դեղը բերեց, նապաստակի ոտքը լավացավ։Նրանք ընկերացան և այլ ընկերներ ընեցան

Մի ծառ կանգնած էր այգում: Արևի շողերն ընկնում էին նրա վրա, քամին թեթև վազվզում էր ճյուղերի միջով, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկությո՜ւն, ցանկությո՜ւն, ցանկությու՜ն պահի՛ր»: Ծառը սովորական չէր, կախարդական էր: Ով կանգներ ծառի տակ ու ցանկություն պահեր, նրա ցանկությունը կկատարվեր: Ծառի կողքին մի տնակ կար: Տնակում մի գիրուկ ծերուկ էր ապրում: Նրա անունը Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթ էր: Նա օճառ էր վաճառում գյուղի խանութում և չէր սիրում փոքրիկ տղաներին ու աղջիկներին: Մի օր նա կանգնեց կախարդական ծառի տակ ու ասաց.

— Ուզում եմ, որ մեր թաղում ապրող բոլոր աղջիկներն ու տղաները հայտնվեն Լուսնի վրա: Հենց նա այս բառերն ասում է, բոլոր տղաներն ու աղջիկները հայտնվում են Լուսնի վրա: Այնտեղ ցուրտ էր ու տխուր, փոքրիկները սկսում են լաց լինել: Բայց նրանք այնքան հեռու էին, որ մայրիկները չէին կարող լսել նրանց ձայները: Հենց որ երեխաները հայտնվում են Լուսնի վրա, ծառի վրայի բոլոր թռչունները էլ չեն երգում: Իսկ մի կեռնեխ նայում է պարոն Սմիթին ու ասում.

— Ես ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները նորից վերադառնան: Պարոն Քեդոգան Սմիթն ասում է.

— Ուզում եմ, որ Լուսնի վրա հայտնվեն: Իսկ կեռնեխը«Ուզում եմ, որ վերադառնան»: Երեխաները գնալով ավելի ու ավելի են շփոթվում, չեն հասկանում, թե որտեղ են Երկրի՞, թե՞ Լուսնի վրա: Պարոն Սմիթը ոտքը խփեց գետնին ու ասաց. «Ուզում եմ… », բայց չհասցրեց շարունակել, որովհետև կեռնեխը շատ արագ ասաց. «Ուզում եմ, որ պարոն Սմիթը բարի դառնա»: Եվ պարոն Սմիթը, ով հենց նոր պատրաստվում էր ասել. «Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները հայտնվեն Լուսնի վրա», հանկարծ միտքը փոխեց, քորեց գլուխն ու ասաց.

— Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները կեսօրին գան ինձ հյուր` թեյ խմելու, մենք թխվածք կուտենք ու նարնջի հյութ ու լիմոնադ կխմենք: Իսկ ես այլևս օճառ չեմ վաճառի, փոխարենը հրուշակեղենի խանութ կբացեմ, թող բոլորն ինձ Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթի փոխարեն պարզապես Բիլ Սմիթ ասեն: Հեյ-հո՜, հեյ-հո՜: Նա երեք անգամ գլուխկոնծի տվեց, իսկ ծառի վրայի թռչունները նորից սկսեցին երգել: Արևը շողում էր, քամին կամացուկ վազվզում էր ծառի ճյուղերի մեջ, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկությո՜ւն, ցանկությո՜ւն, ցանկությու՜ն պահիր»:

1. Դուրս գրի՛ր անհականալի բառերը ու բացատրի՛ր առցանց բառարանի կամ մեծերի օգնությամբ:
2. Պատմի՛ր ծառի մասին: Ինչո՞ւ այն սովորական ծառ չէր:իմ կարծիքով ծառը կախարդական էր որտև գյուղի մարդիկ են ցանել։
3. Դուրս գրիր քեզ դուր եկած հատվածը:-ես ուզում եմ որ բոլոր երխաները ետ գան։
4. Ինքդ վերնագրիր պատմությունը: Կախարդական ծառը և երկու ընկերը
5. Դուրս գրի՛ր կեռնեխի ցանկությունը:ուզում եմ որ ,պարոն Սմիթը բարի դառնա
6. Ցանկությունների ծառին ի՞նչ ցանկություններ կհայտնես
   Միայն չորս ցանկություն ունեմ .

Որ պատերազմ չլինի

իմ ընտանիքում ոչ մեկ չհիվանդանա

Ես նկարչուհի դառնամ

և ինձ շունիկ առնեն

Լինում է չի լինում , մի աղջնակ է լինում , անունը ` Անուկա:
Նա շատ էր սիրում երազել և կենդանիների հետ ընկերություն անել :
Մի օր նա որոշում է գտնել այն հեքիաթային մոլորակը , որտեղ բոլորը հասկանում են կենդանիների լեզուն:
Վաղ առավոտյան նա վերցնում է իր իրերը և ճամփա է ընկնում : Երկար քայլում է և հասնում է մի տարօրինակ ծառուղու , որտեղ յուրաքանչյուր ծառ իր գույնն ուներ : Անուկան որոշում է , որ հենց այդ ճանապարհը կտանի իրեն դեպի իր երազանքի մոլորակը: Ծառուղով քայլելիս Անուկան լսում է մի գեղեցիկ ձայն՝ ինչ-որ մեկը կամաց երգում էր: Անուկան ուշադիր նայում է շուրջ բոլորը , սակայն ոչ մեկի չի տեսնում : Երբ ավելի ուշադիր է փնտրում, հասկանում է , որ մի փոքրիկ թիթեռնիկ է երգում : Անուկան հասկանում է , որ հասել է հրաշալի մոլորակ և արդեն կարողանում է հասկանալ կենդանիներին:
Անուկան հեռվում նկատում է մեծ քար , մոտենում է և հասկանում է , որ դա ոչ թե քար է , այլ մեծ, շատ մեծ կրիա: Կրիան պատմում է, որ ինքը օվկիանոսային կրիա է և արդեն 55 տարեկան է : Պատմում է, որ իրենք շատ երկար են ապրում և որ նա ունի մեծ ընտանիք : Կրիան Անուկային առաջարկում է շրջել օվկիանոսում :
Ճանապարհին նրանք հանդիպում են մեծ և գունավոր մեդուզային և մեծ , շատ մեծ կետի, սակայն նրանց հետ չի հաջողվում զրուցել , քանի որ նրանք շատ հեռու էին:
Անուկան որոշում է այցելել նաև ցամաքային կենդանիներին : Ճանապարհին տեսնում է Ռնգեղջյուրի : Ռնգեղջյուրը պատմում է , որ իրենք սիրում են քնել օրվա շոգ ժամերին և նախընտրում են զբոսնել գիշերային ժամերին : Նրանք շատ լավ հոտառություն և լսողություն ունեն , սակայն ցավոք շատ վատ են տեսնում :
Ճանապարհին Անուկան հանդիպում է վագրակատվի , ով համաձայնվում է տանել Անուկային մի գեղեցիկ դաշտ, որտեղ շատ ծաղիկներ կան :
Վագրակատուն պատմում է, որ իրենք կարողանում են վազել մինչև 112 կմ/ժ արագությամբ և համարվում են ամենաարագավազ կենդանին: Չնայած նրան, որ վագրակատուները շատ արագավազ են , համարվում են շատ թույլ կենդանիներ և եթե չեն հասցնում շուտ փախչել, կարող են դառնալ առյուծի կամ այլ ուժեղ կենդանու զոհ :
Մինչ նրանք զրուցում էին վերևում մի փոքրիկ թռչուն էր նկատվում, որն աստիճանաբար մոտենում էր : Երբ արդեն շատ մոտեցավ , Անուկան հասկացավ, որ դա ոչ թե փոքրիկ թռչուն էր , այլ մի մեծ արծիվ :
Արծիվը որոշում է Անուկային ցույց տալ իրենց մոլորակը վերևից: Արծիվը պատմում է, որ ճախրելու ընթացքում իրենք շարժվում են մոտ 200– 350 կմ / ժամ արագությամբ, դանդաղ են թվում թռիչքի բարձրության պատճառով, բարձրանում եմ մինչև 9 կմ: Միևնույն ժամանակ, նրանք հիանալի տեսնում են այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում գետնին և կարող են միաժամանակ կենտրոնացնել իրենց տեսողությունը երկու օբյեկտի վրա: Լրացուցիչ թափանցիկ կոպը պաշտպանում է արծիվների աչքերը ուժեղ քամուց և արևի լույսից:
Երբ Անուկան Արծիվի հետ միասին հիանում էր բնության գեղեցկությամբ , հեռվից լսեց մի շատ ծանոթ ձայն, որը կանչում էր իր անունը : Երբ ձայնը մոտեցավ, Անուկան հասկացավ , որ դա իր մայրիկի ձայնն է : Մայրը փորձում էր արթնացնել Անուկային :
Անուկան վեր թռավ քնից և հասկացավ, որ այս ամենը երազ էր և ինքը գտնվում է իր սենյակում և արդեն դպրոց գնալու ժամանակն էր:

Ուիլյամ անունով մի սագիկ էր ապրում։ Բայց մայրիկը նրան միշտ ասում էր Վիլլի։
Սագիկ Վիլին մտածում էր, որ աշխարհի բոլոր կենդանիները խոսում են իր պես .

-ղա-ղա-ղա

Երբ մի անգամ կատվիկը պատասխանեց` “մյաու” բացականչելով , Վիլլին զարմացավ։ Ի՞նչ է նշանակում «Մյաո՜ւ»։ Նա միշտ էլ համոզված էր, թե կատուները սագերի նման «ղա֊ղա֊ղա» են ասում։
Վիլլին շարունակեց ճանապարհը և հանդիպեց շատ կենդանիների :

— Հա՛ֆ֊հա՛ֆ,— պատասխանեց շունիկը,

— Հի՜ի՜֊հի՜֊հի՜խ,— ասաց ձին,

— Նո՜֊ո՜֊ո՜, —բղավեց կաթնավաճառը ձիու վրա։

Գոնե մեկնումեկը «ղա֊ղա֊ղա» ասեր,— մտածում էր Վիլլին.

Ում հետ մի քիչ զրուցեմ։ Ինչ տխուր է:

Խեղճ Վիլլին նույնիսկ լաց եղավ:

Հետո ճանապարհին հայտնվեց մի կապույտ ավտոմեքենա։

— Ղա՛֊ղա՛֊ղա՛,— գոռաց ավտոմեքենան։

— Ղա՜֊ղա՜֊ղա՜,— ուրախացավ Վիլլին։

— Ղա՜֊ղա՜֊ղա՜,— ասաց ավտոմեքենան ու անցավ նրա մոտով։

Վիլլին աշխարհի ամենաերջանիկ սագիկն էր զգում իրեն:

Իմ պատուհանից դուրս…

Ես շատ եմ սիրում պատուհանից դուրս նայել, քանի որ ես անյտեղից կարող եմ տեսնել իմ
ընկերուհիներին եւ կարող եմ նայել մեր բակի կատուներին եւ այլ կենդանիներին:

Ամենաշատ սիրում եմ նայել պատուհանից երբ ամառ է կամ ձմեռ: Եվ ես շատ ուրախ եմ , որ իմ պատուհանից գեղեցի տեսարան է բացվում:

Ես ամենաշատը ուրախանում եմ նրանից, որ ընտանիքիս բոլոր անդամներն ինձ հետ են լինում :  Օրինակ իմ մայրիկը,հայրիկը,տատիկներս, պապիկներս,մորաքույրներս և հորեղբայրներս: 

 Տատիկներս համով ճաշեր են պատրաստում, մորաքույրներս իմ հետ խաղում են եւ օգնում են դաս անել , հորեղբայրներս նույնպես  խաղում են իմ հետ, պապիկներիս հետ հեռուստացույց եմ նայում, իսկ հայրիկիս եւ մայրիկիս հետ զբոսնում ենք: